riderblog - motoblogi społecznoœci scigacz.pl

Dzień 8

Drugi dzień pobytu w Lizbonie, będący jednocześnie ósmym dniem mojej wyprawy upłynął pod znakiem dalszego zwiedzania oraz rozkoszowania się tym co oferuje tamtejsza kuchnia. Jeśli ktoś jest smakoszem owoców morza (tak jak ja) Lizbona stanie się jego Mekką. Ceny w restauracjach nie powalają na kolana, serwowane potrawy są przyrządzane ze świeżych produktów, korzystałem więc ile wlazło z tych specjałów. Na pierwsze miejsce na liście ulubionych przysmaków wysunęły się pyszne langusty wielkości małego psa, których zjadłem chyba pół tony, nie wspominając o wyśmienitych grillowanych rybach, z których Dorada najbardziej przypadła mi do gustu. Po spędzeniu wieczoru na takiej wyżerce, z brzuchem opadającym na kolana ledwo dotoczyłem się do mojego hotelu.Jutro czekała mnie kolejna część mojej podróży.

Dzień 9

Rano niespiesznie zacząłem pakowanie ekwipunku. Tego dnia przede mną był odcinek o długości niecałych 420km wiodący wzdłuż południowo-zachodniego wybrzeża Portugalii w kierunku miejscowości Sagres, położonej na wysuniętym w morze cyplu z górującą nad nim Fortalezą de Sagres.
Z hotelu wyjechałem około 10:30 i po przejeździe przez piękny most wiodący nad ujściem rzeki Rio Tejo pożegnałem się z gościnną Lizboną. Z radością jeszcze kiedyś tam zawitam.
Odcinek do Sagres prowadził drogą N10, która przechodzi w IC1 i dalej w N120. Krajobraz południowej Portugalii jest raczej monotonny w porównaniu do jej północnej części. Ziemia spalona słońcem, o żółtawym zabarwieniu, okolice w większości rolnicze z dobrej jakości drogami. Po minięciu miejscowości Sines wjechałem w Park Narodowy Sudoeste Alentejano e Costa Vincentina.

Pojawiło się trochę więcej roślinności a urozmaicona linia brzegowa dawała okazję do pstrykania fotek. Niespiesznie podążałem na południe, przez większość czasu trzymając się limitu prędkości wynoszącego 90 km/h. Pogoda sprzyjała - wiał lekki wiatr, temperatura nie przekraczała 30 stopni, motor, po dolaniu kapki oleju w Lizbonie sprawował się bez zarzutu i przy tej prędkości konsumował około 5-ciu litrów paliwa na 100 km, co było wynikiem więcej niż zadowalającym, zważywszy na fakt jego pełnego objuczenia.
Do Sagres, które leży w najdalej na południe wysuniętej części Parku Narodowego, dotarłem około 15-tej.

Samej fortecy nie zwiedzałem, jako że kilka lat wcześniej zaliczyłem już tę atrakcję turystyczną, tak więc po wykonaniu obowiązkowych fotek i zjedzeniu posiłku w pobliskim barze, wyruszyłem w stronę planowanego na ten dzień kempingu, na który dotarłem przed 18-tą.

Po dwudniowym pobycie w hotelu nocleg pod namiotem nie był już zbytnio atrakcyjny, niemniej sprawnie rozbiłem kolejny biwak i jak tylko noc zapadła udałem się na zasłużony odpoczynek.
Kempingi w Portugalii są co prawda troszkę niższego standardu niż we Francji ale wszelkie te niedogodności przebija ich cena. Podczas całego mojego pobytu w Portugalii nie zapłaciłem nigdy więcej niż 10 euro za jedną osobę, namiot i motocykl. Jak miałem się wkrótce przekonać - ta tendencja miała ulec radykalnej zmianie w słonecznej, masowo przez turystów nawiedzanej Hiszpanii.

Dzień 10

Dziesiąty dzień mojej wyprawy dookoła Półwyspu Iberyjskiego to kolejne 400 kilometrów, których finałem była miejscowość Tarifa, położona nawet bardziej na południe niż Gibraltar.
Granicę portugalsko-hiszpańską przekroczyłem niepostrzeżenie w okolicach miejscowości Ayamonte, jadąc drogą ekspresową o oznaczeniu IP1 (międzynarodowa E1). Odcinek od granicy do Sevilli przebiegł bezproblemowo. Przed samą Sevillą mój dotąd niezawodny GPS postanowił lekko zwariować. Zamiast prowadzić mnie cierpliwie przez kolejne skręty i zjazdy na wyświetlaczu pokazała się jedynie dłuuuga prosta. Wydawane komendy głosowe również zamilkły, musiałem więc zatrzymać się na najbliższej stacji benzynowej i przy okazji zatankowania paliwa skonsultować miejsce swojego aktualnego pobytu z posiadaną mapą drogową Europy. Musiałem lekko zmodyfikować zaplanowaną na ten dzień trasę, która miała przebiegać bocznymi drogami i chcąc nie chcąc użyć autostrady. Ponieważ tego dnia upał był wyraźnie bardziej odczuwalny niż jeszcze dzień wcześniej nie miałem większych oporów przed jazdą autostradą gdyż oznaczało to, że będzie mi nieco chłodniej z uwagi na większą prędkość oraz że dojadę na miejsce wcześniej a co za tym idzie będę mógł wskoczyć w chłodne fale Oceanu Atlantyckiego jeszcze przed wieczorem.
W połowie drogi między Sevillą a Jerez de Frontera mój milczący GPS nagle ożył i zaczął pokazywać prawidłową drogę. Miałem pewne podejrzenia co do natury tej chwilowej awarii a fakt ponownego, samoistnego zadziałania urządzenia utwierdził mnie w przekonaniu, że winne całemu zdarzeniu były niepoprawnie wgrane mapy regionu, przez który przejeżdżałem. Przypuszczenie to okazało się prawdą, kiedy wieczorem podłączyłem GPSa do laptopa i dokładnie sprawdziłem załadowane mapy - w okolicach Sevilli ziała wielka, biała plama :) Dokładniej sprawdziłem też kolejne odcinki mojej podróży, by ponownie nie doświadczyć podobnej niespodzianki.

Do kempingu w okolicach Tarify dotarłem prawie 2 godziny wcześniej niż planowałem. Było wczesne popołudnie, wiał dosyć silny wiatr od strony morza. Kemping Rio Jara położony był nad samą plażą, co nie oznaczało jednak, że nad samym morzem, jako że plaża ta miała dobre 300 metrów szerokości. Zaraz przy wjeździe rozwiały się moje nadzieje na tanie kempingi gdy za jedną noc przyszło mi zapłacić 20 euro. Miejsce było jednak zbyt ładne, a ja sam za bardzo zmęczony by chciało mi się szukać czegoś tańszego. Rozbiłem namiot przy samym ogrodzeniu od strony morza po czym niezwłocznie skierowałem swe kroki na plażę. Cała plaża była okupowana przez kite-surferów.

Wszędzie można było dostrzec entuzjastów tego sportu w różnych fazach zaawansowania. Niektórzy śmigali aż miło na falach, inni ćwiczyli na sucho na plaży kontrolę nad kitem.

Woda w oceanie była cieplutka jak przystało na miejsce tak nieodległe od Afryki. W oddali można było zobaczyć majestatycznie wznoszące się nad Cieśniną Gibraltarską masywy gór Atlas w Maroku oddzielone od Europy jedynie przez 15 kilometrowy w tym miejscu przesmyk.

Zamarzyło mi się wsiąść na prom odbijający z Tarify do Tangieru w Maroku i spróbować afrykańskiej przygody ale to jeszcze nie w tym roku - pomyślałem. Afryka to nie Europejska przejażdżka po równiutkich autostradach - do takiego wypadu trzeba się troszkę inaczej przygotować - juz choćby ubezpiecznienie - moje nie pokrywało Maroka i musiałbym wykupić dodatkowe gdybym chciał przekroczyć ten wąski pasek wody oddzielający Afrykę od Europy. Na wszystko przyjdzie czas.
Poprzestałem więc na marzeniach i pstrykaniu kolejnych fotek szalącym na falach surferom a także uwieczniając piękny zachód słońca, którym żegnał mnie ten dzień.

Jutro dalsza część mojej europejskiej eskapady. Od jutra także bliżej do domu...

Podsumowanie 3 dni :

- przejechane : 797 km
- czas przejazdu (łącznie z postojami : 12 h
- średnia prędkość : 45 km/h
- maksymalna prędkość : 140 km/h
- paliwo spalone : 41 l
- koszty : 123 euro (paliwo, obiady, kemping x 2 dni)