riderblog - motoblogi społecznoœci scigacz.pl

Jak zapewne wiecie, jest to moto przeznaczone raczej do bliższej i troszkę dalszej turystyki szosowej niż do dojazdów do pracy i przeciskania się w ulicznych korkach. Ze zbiornikiem pełnym paliwa waży prawie 250 kg a jego 54 KM przy tej wadze nie pozwala raczej na zbyt dynamiczną jazdę. Niemniej autor niniejszego tekstu wpadł na genialny pomysł, że ten oto motor będzie nadawał się doskonale do jego celów. Tak, tym razem to już liczba mnoga, gdyż cel w postaci dojazdów do pracy zyskał towarzysza w postaci pomysłu zorganizowania od czasu do czasu bliższego lub dalszego wypadu za miasto z użyciem rzeczonego środka transportu. Ale po kolei...

Honda Varadero, o której pisałem w poprzednim wpisie, okazała się motocyklem na prawdę dobrym...jak na pierwsze dwa miesiące dojazdów do pracy :) Owszem, paliła niedużo (zatankowana po sam kapsel pozwalała na pięciokrotne pokonanie dystansu dom-praca-dom za niecale 15 funtów), jej ubezpieczenie kosztowało tyle co nic, była bardzo zwinna w ruchu ulicznym, wyglądała jak normalny, duży motocykl ale.... no właśnie, dodatkowym jej atutem było to, że jazda nią sprawiała, że mój motocyklowy 'bakcyl' rósł i pęczniał w zastraszającym tempie i mój poczciwy, pierwszy motocykl przestał mi w pewnym momencie wystarczać. A ponieważ jestem człowiekiem czynu (nie zawsze do końca przemyślanego), przy okazji jednej z moich wizyt u znanego już dealera Hondy w londyńskim Chiswick wpadła mi w oko właśnie Honda Deauville 650, z kompletem kufrów, w pięknym kolorze burgundowym. Nie namyślając się długo ( proszę zauważyć, że cała akcja ma miejsce niecałe trzy miesiące po zdaniu przeze mnie egzaminu CBT ) zaproponowałęm mojemu dealerowi zamianę Varadero na obiekt moich westchnień plus oczywiście dopłata :) Dealer jak to dealer - kiedy zwietrzy kasę to już nie ma przeproś. Po szybkiej, aczkolwiek pobieżnej wycenie moich dwóch kółek okazało się, że może mi zaproponować całkiem przyjemny 'deal' (czyt. dil), na który niebagatelny wpływ miał fakt, iż Varadero była zakupiona w tym samym salonie. Umówiliśmy się na dzień następny, jako że Deauvillka wymagała jeszcze przeglądu (gratis) oraz wykupienia Road Tax (podatku drogowego).

W tym momencie ktoś mógłby pokusić się o pytanie: zaraz, zaraz - a co z prawem jazdy? No właśnie - sam pokusiłem się o to pytanie kiedy już de facto zakupiłem pojazd, na prowadzenie którego nie miałem jeszcze uprawnień :) Mój szatański plan opierał się na tym, żeby prawo jazdy kategorii A zdać eksternistycznie (czyli bez uczęszczania na kurs). W Anglii jest to jak najbardziej możliwe i jeśli ktoś jest posiadaczem brytyjskiego prawka kategorii B i czuje się na siłach zdać egzamin teoretyczny i praktyczny, może się po prostu zapisać na nie za pomocą strony internetowej, co też skwapliwie uczyniłem. Udało mi się nawet zarezerwować bliski termin (za dwa tygodnie). W międzyczasie odebrałem od dealera mój nowy nabytek (tym razem jakimś cudem nie sprawdził mojego prawa jazdy), zostawiając w rozliczeniu Varadero. Miałem oczywiście świadomość, że przez jakiś czas będe dojeżdzał do pracy nielegalnie (czyli bez wymaganych dokumentów), ale postanowiłem po prostu bardzo uważać na drodze i liczyć na to, że szanse na zostanie zatrzymanym przez policję są w Anglii na prawdę znikome jeśli przestrzega się przepisów.

Pierwsze wrażenia z jazdy Deauvillką były jak najbardziej pozytywne, no może poza wagą motocykla, która przekraczała prawie dwukrotnie wagę mojego poprzedniego :) Honda Deauville jest sprzętem na prawdę wygodnym i zaskakująco zwinnym jak na swoje gabaryty. Posiada również napęd w postaci wału Kardana, co według mnie jest dużą zaletą jeśli chodzi o obsługę motocykla. Kufry boczne, które w tym modelu są zainstalowane na stałe, nawet w gęstym ruchu miejskim wcale nie przeszkadzają. Ochrona przed wiatrem i deszczem jest bardziej niż wystarczająca, kanapa szeroka i doskonale nadająca się do dalszych wypadów bez konieczności zatrzymywania się co 100 km i sprawdzania czy nasza tylna część ciała jest wciąż na miejscu. Pozycja za kierownicą wyprostowana i zrelaksowana, dużo miejsca na nogi zarówno dla kierowcy jak i pasażera. Troszkę gorzej jeśli chodzi o ekonomikę jazdy, jako że moto potrafiło spalić w granicach 7 litrów /100 km jeśli nie traktowało się manetki gazu delikatnie. Jak się miało okazać waga motocykla miała niebagatelny wpływ na wynik mojego egazminu praktycznego na kategorie A.

Egzamin teoretyczny zdałem śpiewająco :) Teoria składa się w Anglii z dwóch części: testu wyboru (z trzech odpowiedzi na dane pytanie trzeba wybrać jedną poprawną - w sumie chyba 50 pytań) oraz z tzw. hazard perception test (ogląda się kilka filmów i w odpowiednim momencie zaznacza występujące na drodze zagrożenia). Na egzamin praktyczny natomiast przyjeżdza się własnym sprzętem i tu wyniknął pewien problem: jak przyjechać własnym sprzętem na egzamin, kiedy nie ma się jeszcze na ten sprzęt uprawnień ? Rozwiązanie wydawało się oczywiste - zostać przywiezionym przez kogoś, kto takie uprawnienia ma. Proste....w momencie, kiedy zna się kogoś takiego, niestety w moim przypadku tak nie było. W końcu kolega zaofiarował się z pomocą i zgodził się wystąpić w charakterze 'doświadczonego motocyklisty' (oczywiście nigdy z motorami nie miał nic do czynienia a prawo jazdy kategorii A, podobnie jak do niedawna autor niniejszego tekstu, znał ze słyszenia). Tak więc pojechaliśmy...

Po dotarciu na miejsce pierwsze pytanie mojego instruktora/egzaminatora to oczywiście:  a jak pan tu dojechał?

Ja: na motorze;

On: swoim?

Ja: jak najbardziej;

On: przecież nie ma pan uprawnień;

Ja: kolega mnie przywiózł;

On: a gdzie ten kolega?

Ja: a poszedł coś zjeść (przewidując taki rozwój wypadków poleciłem koledze profilaktycznie usunąć się z widoku);

On (z rezygancją, gdyż chciał mnie przyłapać): no dobrze, jedziemy.

No i pojechaliśmy, ja na Deauvillce, egzaminator z tylu na Hondzie PanEuropean. Szło całkiem dobrze (moim zdaniem) do chwili, w której dostałem polecenie zawrócenia (U-turn) na dosyć wąskiej ulicy. I tutaj waga mojej Hondy zadziałała na moją niekorzyść, gdyż wykonując ten manewr na małej prędkości motor w pewnej chwili przechylił się bardziej i byłem zmuszony podeprzeć się nogą na dosłownie pół sekundy. Wystraczyło to by zaliczyć jeden poważny błąd, co w praktyce oznaczało oblanie egzaminu o czym dowiedziałem się po powrocie do ośrodka egzaminacyjnego, gdzie instruktor z nieukrywaną satysfakcją w głosie poinformował mnie o tym przykrym fakcie. No coż - kolejny termin za dwa tygodnie :)

Ale o tym w następnym wpisie....

P.S.

Dla chcących zobaczyć próbkę moich codziennych dojazdów do pracy (obecne moto) :

http://www.youtube.com/watch?v=jkhEpLrC7-I